معرفی استانداردهای شبکه

معرفی استانداردهای شبکه کامپیوتری، زیر ساخت شبکه که با عنوان کابل کشی ساختاریافته نیز شناخته می شود، صنعتی است که در اوایل دهه 80 میلادی مطرح گردید، پس از آنکه آشکار شد که رشد صنعت فناوری اطلاعات (IT) می تواند توسط طیف گسترده ای از کابل ها و اینترفیس های شبکه ناسازگار که با صنعت کامپیوترهای اصلی دهه 1960 و 1970 رشد کرده بودند، محدود گردد. زمانی که برای اولین بار کامپیوتر ها به طور اساسی به کار گرفته شدند، رویه هر سازنده این بود که کابل ها و اینترفیس های خود را به طور خاص جهت طیف خاصی از کامپیوتر ها طراحی نماید. در آن زمان استانداردهای محدودی مانند RS 232 وجود داشت، با این حال اغلب شرکت ها مانند IBM برای هر سیستم کامپیوتری در محدوده محصولات خود یک کابل خاص را توسعه می دادند. کابل‌ها و کانکتورها ترکیبی از زوج های به هم تابیده شده (کابل های شبکه)، چند هسته‌ای multicores، کابل‌های کواکسیال coaxial و حتی فیبرهای نوری optical fibres باشند.

فهرست مطالب:

1. ANSI
2. ASTM
3. ATM Forum
4. BiCSi
5. CEN
6. EIA
7. IEE
8. IEEE
9. ETSI
10. FCC
11. ITU
12. NEMA
13. NFPA
14. TIA
15. UL
16. Uptime

معماری شبکه می تواند از انواع معماری های درختی Tree، باس Bus، ستاره Star، نقطه به نقطه Point to Point یا P2P و یا Point to Multi-Point یا P2MP باشد.  P2P یا معماری نقطه به نقطه به این معنی است که یک کابل از شبکه مرکزی به طور مستقیم به دستگاه جانبی اختصاص داده شده است.

شبکه های اختصاصی، Daisy-chain بدین صورت است که کابل از شبکه مرکزی به اولین دستگاه جانبی متصل می شود و سپس به دستگاه جانبی بعدی و … متصل می گردد. نوعی پروتکل آدرس دهی لازم است تا به هر وسیله جانبی اجازه دهد مطلع شود که چه زمانی آدرس دهی می شود و پردازنده مرکزی بتواند تشخیص دهد که کدام وسیله جانبی با آن ارتباط برقرار نموده است. معایب این شبکه اختصاصی به راحتی قابل مشاهده است. مشکلات شامل یک کابل اختصاصی و خاص برای هر دستگاه است و به پیرو آن جابجایی ها و تغییرات پرهزینه و زمان بر هستند چراکه به ندرت پیش بینی توسعه های آتی اجرا می شود.

معرفی استانداردهای شبکه

ساختمان های ساخته شده در دهه های 1970 تا 1980 میلادی عموما دارای انواع مختلفی از کابل ها جهت کاربردهای مختلف بودند، مانند شبکه های ارتباطی کامپیوترهای اصلی متعدد از برند هایی مانند IBM، ICL، Honeywell، Sperry و …. همچنین کابل‌های دو، سه، چهار و یا حتی پنج زوج برای تلفن‌ها و داخلی‌های PBX.

در برخی از مواقع کابل های 25، 50، 100 و 300 زوج نیز در کابل کشی ستون فقرات backbone تلفن وجود داشت. کابل های کواکسیال 75 اهم نیز برای دوربین های مدار بسته/سیستم نظارت امنیتی. کابل های الکترونیکی و کابل های مختلف برای امنیت، کنترل و دسترسی، کنترل گرمایش و تهویه (HVAC)، سیستم اعلان و تشخیص دود و حریق و اطفای حریق.

شبکه‌های محلی (LAN)، که امروزه یک روش استاندارد  و مطمئن جهت اتصال کامپیوترهای تولیدکنندگان مختلف به شمار می آید، بدون مجموعه‌ای از کابل‌های مشترک جهت انتقال داده‌ها به روشی قابل اعتماد و قابل پیش‌بینی نمی‌توانست تکامل یابد. امروزه، تمامی برنامه های داده مانند اکثر سیستم های تلفن PBX، اگرچه نه همه، بر روی سیستم کابل کشی ساخت یافته اجرا می شوند. همه برنامه‌های ویدیویی می‌توانند روی سیستم کابل‌کشی ساختاریافته اجرا شوند، چنانچه از پارامترهای کلاس و پهنای باند کافی برخوردار باشند.

سیستم‌های کنترل ساختمان که عموما تحت عنوان IBS یا سیستم‌های ساختمان هوشمند “intelligent building systems” دسته‌بندی می‌شوند، در سالیان اخیر شروع به بهره گیری از مزایای شبکه ساختاریافته نموده اند، اگرچه با سرعتی کندتر از پیش‌بینی‌ها. برخی از مدارهای تشخیص حریق، هشدار و روشنایی اضطراری،‌ درب های اضطراری و … جهت استفاده بایستی بنابر توصیه از کابل های مقاوم در برابر حریق باشند.

IBM به عنوان معرفی کننده اصلی شبکه ساخت یافته در حدود سال 1984 شهره شد. IBM پیشنهاد نمود که مجموعه‌ای از کابل‌های داده باید از همان فلسفه کابل‌کشی تلفن پیروی نمایند، یعنی مجموعه‌ای از کابل‌های شبکه رایج که در هر موقعیتی که کاربر می‌نشیند خاتمه و سربندی یابد. یا حتی جایی که ممکن است کسی در آینده بنشیند. تمامی کابل ها به یک کانکتور مشترک در انتهای محل استفاده کاربر و به مجموعه ای از پچ پنل ها در انتهای مدیریت سربندی مرکزی ختم می شوند. با استفاده از پچ پنل هر کاربر می تواند به هر سیستم مورد نیاز خود متصل شود. سرمایه گذاری اولیه ممکن است بیشتر باشد، اما هزینه کمتر جابجایی ها و تغییرات به سیستم شبکه کامپیوتری ساختاریافته یک دوره بازپرداخت بین سه تا پنج سال می دهد. در ابتدا سیستم شبکه IBM (که گاهی به آن ICS نیز گفته می‌شود) از یک کابل دو زوج محافظت شده با امپدانس مشخصه 150 اهم معرفی شد. یک کانکتور هرمافرودیتیک IBM که در شکل A.1 آن را مشاهده می فرمایید، کاملا نوین در آن زمان جهت تکمیل کابل طراحی شده بود و برنامه ای که در آن زمان در ذهن طراحان وجود داشت، IBM Token Ring LAN بود.

شکل A.1 – کانکتور هرمافرودیتیک IBM

Token Ring به عنوان یک شبکه LAN با سرعت 4 مگابیت بر ثانیه راه اندازی شد، اگرچه در فاصله زمانی نزدیک نسخه 16 مگابیت بر ثانیه آن نیز عرضه گردید. با این حال، سیستم شبکه IBM دارای حداقل عملکرد فرکانسی 300 مگاهرتز، همراه با محافظت بالا و کانکتور با سایز بزرگ بود که طولی نکشید تا مشخص شود که برای کاری فراتر از عملکرد اصلی طراحی شده است و در واقع نسبتاً بیش از حد مهندسی شده بود. زیر ساخت شبکه IBM از آن زمان به سیستم اتصال پیشرفته (ACS مخفف Advanced Connectivity System) تبدیل شده بود که اتصال 100 اهمی مبتنی بر استانداردها را ارائه می نمود.

در سال 1988 میلادی زیرمجموعه ای از شرکت AT&T که بعدتر تحت عنوان Lucent Technologies و سپس Avaya استقلال پیدا کرد، ایده استفاده از کابل‌های شبکه امروزی تحت چهار زوج سیم به هم تابیده شده، 100 اهم و بدون محافظت (UTP مخفف unshielded twisted pair) را با بکارگیری مستقیم از طریق شبکه سیمی تلفن آمریکا مطرح نمودند.

کانکتور با اتصال متقاطع و یا کانکتور 8 پین که ما اکنون به آن کانکتور RJ-45 می گوییم معرفی شد و محبوبیت بسیاری را در مدت زمان کوتاهی بدست آورد که برای فعالیت با پهنای باند حداقل 1 مگابیت بر ثانیه و البته با هزینه ای بسیار کمتر از سیستم کابل کشی IBM ارائه شد.

مانند ICS، سیستم توزیع شده AT&T توانست کامپیوترهای قدیمی و سیستم‌های شبکه را با استفاده از یک balun به هم متصل نماید (balun دستگاهی که از یک نوع کابل و با تغییر امپدانس به وسیله دیگر امکان اتصال می داد). سیستم AT&T اساس سیستم شبکه 100 اهم و چهار زوج امروزی را تشکیل داد که هم اکنون نیز همچنان در سیستم های شبکه استفاده می شود.

در سال 1990، بسیاری از تولیدکنندگان کابل و کانکتور های شبکه مشابه ای را ارائه نمودند که همگی ادعا می کردند عملکرد بسیار متفاوتی دارند. جهت ارائه برخی راهنمایی‌ها به مشتریان و تامین‌کنندگان، شرکت توزیع تجهیزات آمریکایی Anixter یک سیستم درجه‌بندی برای کابل ها، معروف به “Levels” معرفی نمود که سطح 3 بالاترین آن در آن زمان به شمار می رفت.

البته اترنت در سال 1976 مورد توجه جهانیان قرار گرفت، در مقاله ای که توسط Boggs و Metcalfe شرح داده شده بود. کابل مورد استفاده یک کابل کواکسیال بود که در سیستمی به نام 10BASE-5 استفاده می گردید. “BASE” به معنای عملکرد باند پایه است، یعنی سیگنال از صفر هرتز به سمت بالا می رود بدون اینکه بر روی یک حامل فرکانس بالاتر مدوله شود. “5” به این معنی است که کابل می تواند تا 500 متر طول داشته باشد، اگرچه بسیاری معتقد بودند که به مشخصه امپدانس 50 اهم کابل اشاره دارد. کابل می بایستی با مقاومت‌های 50 اهمی Ω در دو انتهای آن سربندی می شد تا سیگنال‌هایی که به سمت بالا و پایین کابل منعکس می‌شدند متوقف گردند و کاربران می‌توانستند در هر نقطه‌ای با یک کانکتور مخصوص “vampire-tap” به کابل متصل شوند. پس از مدت کوتاهی، یک نسخه مبتنی بر کابل کواکسیال کوچکتر به نام 10BASE-2، یا Cheapernet یا Thin-net، ارائه شد. هیچ‌کدام از نسخه‌ها از ایده‌آل شبکه ساختاریافته پیروی نداشتند که به موجب آن همه کاربران به نقطه‌ای مرکزی متصل می‌شوند.

اترنت و در نتیجه بیشتر مارکت شبکه LAN، در سال 1992 با معرفی استاندارد اترنت 10BASE-T شروع به همگرایی با بازار شبکه ساختاریافته نوپا نمود. اگرچه اولین اشکال اترنت از یک کواکس با کیفیت بالا استفاده می کردند، 10BASE-T جهت فعالیت بر روی شبکه تلفن با کیفیت خوب اما ابتدایی طراحی شده بود، از این رو “T” نامیده می شود. 10BASE-T و شبکه ساخت یافته دست به دست هم دادند و در نهایت کل مفهوم و مزایای شبکه ساخت یافته در عرض سه سال توسط کاربران و تولید کنندگان پذیرفته شد.

در اوایل دهه 90 میلادی، نهادها و موسسات مختلفی که استانداردها را نگارش می نمودند شروع به پیگیری وقایع نمودند، به ویژه ANSI که این کار را به TIA (ایالات متحده آمریکا) و EIA سپرد. TIA و EIA کلمه “Level” را به “Category” تغییر دادند و گروه 3 یا Cat.3 مخفف Category 3 متولد شد. TIA همراه با EIA و ANSI طبقه بندی TSB 36 را برای کابل و TSB 40 را برای سخت افزار اتصال منتشر نمودند.

Cat 3 یک سیستم شبکه مسی کامپیوتری با پهنای باند 16 مگاهرتز و بر پایه 10BASE-T  بود که ارائه گردید. زمانی که IBM شبکه توکن رینگ 16 مگابیت بر ثانیه خود را معرفی نمود، به این نکته اشاره کرد که سیستم شبکه برای پشتیبانی از آن به پهنای باند حداقل 20 مگاهرتز نیاز دارد. Cat 4 به سرعت عرضه شد و پهنای باند 20 مگاهرتز را ارائه نمود، با این حال عمر آن تنها چند ماه بود چراکه طراحان پیش تر چشم خود را به اترنت 100 مگابیت بر ثانیه دوخته بودند. هیچ کس نمی دانست که چه نوع کدگذاری برای یک LAN با پهنای باند 100 مگابیت بر ثانیه ضروری می بود، اگرچه فیزیک پایه می گوید که همیشه می توان آن را در یک کانال با پهنای باند 100 مگاهرتز کدگذاری نمود. از این رو، Cat.5 با 100 مگاهرتز به عنوان یک استاندارد، توسط TIA/EIA تحت طبقه بندی 568A، در سال 1995 متولد و منتشر شد، که از نزدیک توسط استاندارد های ISO 11801 بین المللی و CENELEC EN 50173 اروپایی پیگیری می شد. قرن بیست و یکم طیف گسترده ای از پیشرفت‌ها در شبکه ساختاریافته و فناوری LAN، مانند ارائه Cat.6 و  Cat.7 و اترنت گیگابیتی را همراه داشت که  اکنون نیز با ما همراه هستند.

مهمترین استاندارد بین المللی شبکه ساختاریافته اکنون ISO 11801 می باشد که به طور مشترک توسط ISO و IEC مستقر در ژنو منتشر شده است. ISO 11801 یک سند بین المللی است که اعضای آن از تمامی قاره ها می آیند. در اتحادیه اروپا استاندارد مربوطه توسط CENELEC به عنوان EN 50173 منتشر شده است، اگرچه شناسایی تفاوت بین استانداردهای ISO و CENELEC اکنون بسیار دشوار است. در بسیاری از موارد، همان نویسندگانی که در کمیته های ISO/IEC حضور دارند در CENELEC نیز حاضر و فعال می باشند. استاندارد در ایالات متحده در حال حاضر TIA/EIA 568B است. استاندارد معادل در کانادا نیز CAN/CSA T529 (انجمن استانداردهای کانادا) و در استرالیا و نیوزلند AS/NZS 3080 می باشد.

این مقاله به معرفی استاندارد ها در طراحی شبکه برای ISO 11801 می‌پردازد. نسل بعدی استاندارد مطابق با استاندارد ISO 11801 ویرایش دوم 2002 ارائه گردید.

1. پارامترهای اصلی تست کابل شبکه
2. ساختار کابل شبکه
3. مشخصات کابل شبکه Cat5 و Cat5e
4. مشخصات کابل شبکه Cat6 و Cat6a
5. مشخصات کابل شبکه Cat7 و Cat7a

نویسندگان استانداردهای شبکه

ANSI موسسه استانداردهای ملی آمریکا، استانداردهای بسیاری را منتشر می نماید که بسیاری از آنها مربوط به روش های تست و اندازگیری شبکه های LAN هستند. TIA و EIA استانداردهای خود را تحت نظارت ANSI منتشر می نمایند که در نهایت به استانداردهای ANSI/TIA/EIA اشاره دارد. ANSI خود را مدیر و هماهنگ‌کننده سیستم استانداردسازی داوطلبانه بخش خصوصی ایالات متحده از سال 1918 توصیف می نماید. ANSI بیش از 175 نهاد را در واقع جهت توسعه استانداردها، برای مثال نهادهایی مانند TIA، را اعتباردهی می نماید.

شکل B.2 موسسه استاندارد سازی ANSI ایالات متحده

ASTM انجمن آزمایش و مواد آمریکا، بسیاری از آزمایش‌های الکتریکی پایه را منتشر می نماید که در برخی آزمایش‌های خاص‌تر برای شبکه ساختاریافته ارجاع داده و توصیه می‌شوند.

شکل B.3 انجمن استاندارد ASTM

ATM Forum یک سازمان بین المللی غیرانتفاعی است که عمدتا از تولید کنندگان تجهیزات شبکه تشکیل شده است و هدف آن ترویج استفاده از فناوری شبکه ATM (حالت انتقال ناهمزمان) با توافق استانداردها و الزامات اینترفیس مشترک است. انجمن ATM متشکل از یک کمیته فنی جهانی، سه کمیته بازاریابی و یک کمیته کاربری است که کاربران نهایی ATM می توانند از طریق آن مشارکت نمایند. انجمن ATM در سال 1991 ایجاد شد و اکنون بیش از 600 عضو دارد. ده ها مشخصات فنی توسط انجمن ATM منتشر شده است که موضوعاتی مانند کنترل سیگنالینگ، شبیه سازی LAN، مدیریت شبکه و لایه فیزیکی را پوشش می دهد. همچنین الزامات عملکرد الکتریکی و نوری سیستم کابل کشی را مشخص می نماید.

BiCSi یک سازمان تجاری غیرانتفاعی است که به ارتقای صلاحیت های حرفه ای در صنعت شبکه اختصاص دارد. BiCSi اکنون در 70 کشور با بیش از 15000 عضو فعالیت می نماید و صلاحیت RCDD حرفه ای (Registered Cable Distribution Designer یا طراح توزیع کابل ثبت شده) را ارائه می دهد. BiCSi اسناد بسیاری را در رابطه با طراحی، نصب و آزمایش سیستم های کابل کشی ساختاریافته منتشر می نماید.

شکل B.4 سازمان غیر انتفاعی BISCI

CEN یکی دیگر از نهادهای اروپایی است که با همکاری CENELEC و ETSI فعالیت می نماید. ماموریت CEN “ترویج هماهنگی فنی داوطلبانه در اروپا در ارتباط با نهادهای جهانی و شرکای آن در اروپا” است.

شکل B.5 نهاد استاندارد سازی اروپا

EIA اتحادیه صنعت برق (آمریکایی)، استانداردهای الکتریکی مبتنی بر اجزای خاص تری مانند EIA-310، رک ها و کابینت های شبکه را می نویسد. EIA خود را به عنوان یک انجمن برای صنعت جهت توسعه استانداردها و انتشارات در زمینه های فنی عمده توصیف می نماید: قطعات الکترونیکی، برق مصرفی، اطلاعات الکترونیکی و مخابرات.

شکل B.6 استاندارد EIA

IEE موسسه مهندسین برق (بریتانیا) مقررات کابل کشی بریتانیا را می نویسد که شامل مسائل ایمنی در مورد نصب کابل های مسی است. (به عنوان BS 7671 نیز شناخته می شود).

IEEE موسسه مهندسین برق و الکترونیک، یک نهاد حرفه ای است که ادعای اصلی آن جهت شهرت در این عرصه نوشتن اکثر استانداردهای LAN است که امروزه استفاده می شود. به عنوان مثال استاندارد اترنت فراگیر از کمیته IEEE 802.3 می آید. IEEE با عملکرد سیستم کابل سروکار دارد، چراکه لایه فیزیکی پشته پروتکل های شبکه است. IEEE با 330000 عضو در 150 کشور، بیش از 30 درصد از متون منتشر شده جهان را در زمینه مهندسی برق، کامپیوتر و فناوری کنترل تولید می نماید. IEEE همچنین کد ملی ایمنی الکتریکی، NESC را منتشر می نماید که الزامات اساسی جهت محافظت از افراد در برابر خطرات ناشی از نصب، بهره برداری یا نگهداری نیروگاه ها را پوشش می دهد.

شکل B.7 استاندارد IEEE

ETSI موسسه استانداردهای مخابراتی اروپا مستقر در فرانسه است. استانداردهای مخابراتی داوطلبانه را در پاسخ به درخواست اعضای خود ارائه می نماید که در حال حاضر تعداد آنها به 700 تا و در 50 کشور می رسد.

شکل B.8 استاندارد ETSI

FCC کمیسیون ارتباطات فدرال (آمریکا) قوانین بسیاری را در مورد استفاده از تجهیزات مخابراتی در داخل ایالات متحده وضع می نماید. دو مجموعه از قوانین به ویژه برای استفاده از سیستم های کابل کشی ساخت یافته اعمال می شود. FCC قسمت 15، مسائل مربوط به تشعشعات الکترومغناطیسی و FCC قسمت 68، اتصال تجهیزات محل و کابل کشی به شبکه مخابراتی.

شکل B.9 کمیسیون ارتباطات ایلات متحده

ITU اتحادیه بین‌المللی مخابرات پیشتر به نام CCITT شناخته می‌شد و مانند بسیاری از نهادهای استاندارد دیگر در ژنو، سوئیس قرار دارد. ITU انجمنی را فراهم می نماید که در آن دولت ها و بخش های خصوصی می توانند شبکه ها و خدمات مخابراتی جهانی را هماهنگ نمایند. ITU-T اهداف ITU، مرتبط با استانداردسازی ارتباطاتو مخابرات را با مطالعه مسائل فنی، عملیاتی و تعرفه ای و اتخاذ “توصیه ها” (توجه: “استانداردها” نامیده نمی شود) با هدف استانداردسازیمخابرات در سطح جهانی برآورده می نماید. نمونه ای از کارهای ITU-T ارائه طبقه بندی UIFN یا شماره تلفن رایگان بین المللی جهانی است.

شکل B.10 اتحادیه ITU

NEMA انجمن ملی تولیدکنندگان برق (آمریکایی)، مشخصات کابل را از بخش سیم و کابل با کارایی بالا منتشر می نماید. TIA برخی از فعالیت های NEMA را جهت گنجاندن در استانداردهای گسترده‌تر مبتنی بر سیستم خود اتخاذ می نماید.

شکل B.11 انجمن NEMA

NFPA انجمن ملی حفاظت از حریق (آمریکا)، NFPA، صد سال گذشته را صرف توسعه کدها و استانداردهای مرتبط با تمام زمینه های ایمنی در برابر حریق نموده است. اکنون 65000 عضو در 70 کشور جهان دارد. در حال حاضر بیش از 300 کد مقاومت در برابر حریق NFPA در حال استفاده است، مانند:

• NFPA 1، کد پیشگیری از آتش سوزی.
• NFPA 54، کد ملی گاز سوخت.
• NFPA 70، کد ملی برق.
• NFPA 101، کد ایمنی زندگی.
• NFPA 70 با کد ملی برق و مقالات مختلف رایج ترین کد در صنعت کابل کشی ساخت یافته آمریکا است.

شکل B.12 استاندارد NFPA

TIA انجمن صنعت ارتباطات (آمریکا)، یک انجمن تجاری فعال از سال 1924 است. TIA تلاش می نماید صنعت مخابرات آمریکا را در ارتباط با اتحاد صنایع الکترونیک، EIA، نمایندگی نماید. TIA دارای پنج بخش محصول گرا است، تجهیزات مودر استفاده در محل کاربر، تجهیزات شبکه، ارتباطات بی سیم، فیبر نوری و ارتباطات ماهواره ای. هر بخش استانداردهایی را برای تست عملکرد و سازگاری آماده می نماید. TIA گروه های تدوین استاندارد را حفظ می نماید. مهمترین آنها برای شبکه ساختار یافته، TR 42، زیرساخت کابل کشی مخابرات است. یکی دیگر از گروه‌های مرتبط TR41، نیازمندی‌های مخابراتی است. TIA همچنین دارای دو بخش فیبر نوری FO-2 و FO-6 است. گروه FO-2 رویه های تست و اندازه گیری شبکه های فیبر نوری (OFSTP) سری TIA-526 با لایه فیزیکی را توسعه می دهد. گروه FO-6 رویه‌های استاندارد تست فیبر نوری (FOTP) سری TIA-455، روش‌های تست آموزنده و استانداردهای همبستگی اتصال فیبر نوری، FOCIS را توسعه می‌دهد.

شکل B.13 استاندارد TIA

پرکاربردترین استاندارد های TIA

TIA-942، طبقه بندی TIA-942 چهار سطح رتبه بندی را توصیف می نماید که مراکز داده (دیتا سنتر ها) را می توان در آنها طبقه بندی نمود. باور اشتباهی وجود دارد که این سطوح را Tier می نامند، طبقه بندی Tierمتعلق به موسسه Uptime می باشد که پس از شکایت این سازمان از TIA از این طبقه بندی واژه Tier حذف گردید، Uptime به شکل مستقل از طبقه بندی Tier بر اساس بالاترین افزونگی دیتا سنتر های مختلف را در قبال هزنه های بسیار بالا و اندازه گیری دقیق Tier بندی می نماید. TIA اکنون از Level ها یا سطوح برای طبقه بندی ها استفاده می نماید. مشخصات دقیق در استاندارد TIA-942 آورده شده است.

TIA-598، کدگذاری رنگی کابل های فیبر نوری TIA-598-C می باشد که توسط انجمن صنعت ارتباطات TIA، که تمام اطلاعات لازم برای کدگذاری رنگ کابل های فیبر نوری را به شیوه ای یکسان ارائه می دهد. گرچه در بیشتر کشور ها از جمله کشور عزیزمان کمتر افرادی آن را بدلیل نداشتن دانش فنی رعایت نمی نمایند.

TIA-568، طبقه بندی ANSI/TIA-568 یک استاندارد فنی برای کابل کشی ساختمان های تجاری و محصولات مخابراتی است. عنوان این استاندارد، استاندارد کابل کشی مخابرات ساختمان تجاری است و توسط انجمن صنعت مخابرات (TIA)، نهادی معتبر توسط موسسه استاندارد ملی آمریکا (ANSI) منتشر شده است.

UL (آمریکا) Underwriters Laboratories Inc، یک سازمان مستقل و غیرانتفاعی تست ایمنی و صدور گواهینامه محصول است. علائم UL در حدود 15 میلیارد کالا هر سال ظاهر می شود و هر سال حدودا 90000 محصول جدید ارزیابی می شوند. UL تست هایی مانند UL 910، تست درجه بندی مقاومت در برابر حریق پلنوم را توسعه می دهد. توجه داشته باشید که محصولات آزمایش شده را می توان به عنوان “فهرست”، “طبقه بندی” یا “تشخیص داده شده” توصیف نمود.

• یک محصول را می‌توان پس از گذراندن یک سری آزمایش‌های الکتریکی و مکانیکی که تمام خطرات احتمالی با آن محصول را با آن مواجه می نماید، «فهرست» نمود.
• یک محصول را می توان پس از آزمایش و استفاده به عنوان یک جزء در بسته بندی «فهرست شده» «شناسایی» نمود.
• چنانچه محصولی مورد ارزیابی قرار گیرد و آزمایشات مربوط به خطرات خاص یا کدهای نظارتی خاص را پشت سر بگذارد، «طبقه بندی» می شود.

شکل B.14 استاندارد UL

استانداردهای جهانی توسط ISO و IEC نوشته شده است. هر دو در ژنو، سوئیس مستقر هستند، اگرچه آنها در واقع نهادهای بین المللی هستند که نمایندگانی از تمام قاره ها اعضای کمیته آنها را تشکیل می دهند. استانداردهای آنها برای مخاطبان در سراسر جهان نوشته شده است و می توان آنها را در اتحادیه اروپا و ایالات متحده با مصونیت کامل استناد نمود. در اتحادیه اروپا انتظار می رود که استانداردهای CENELEC با توجه به اتحادیه شنگن، زمانی که کاربران پول عمومی را خرج می کنند، استفاده شود. دستورالعمل تدارکات اتحادیه اروپا به دنبال استانداردهای اروپایی است تا رقابت عادلانه را در تمامی کشورهای عضو تضمین نماید.
بسیاری از سازمان های چند ملیتی، صرف نظر از مکان، استفاده از استانداردهای ISO/IEC را جهت اطمینان از سازگاری جهانی با کابل های نصب شده خود انتخاب می نمایند.

شکل B.15 استاندارد ISO

ISO استانداردهای سیستمی مانند ISO 9000، استاندارد کیفیت و البته ISO 11801، استاندارد زیر ساخت کابل کشی را می نویسد. IEC بر اجزاء و متدولوژی ها تمرکز دارد. به عنوان مثال، ISO 11801 همراه با IEC 61156 بر جزئیات کابل و IEC 61935 برای جزئیات روش تست مورد استفاده قرار می گیرند. هر دو استاندارد CENELEC و ANSI/TIA/EIA به استانداردهای IEC مانند IEC 60603، استاندارد اتصال 8 پین نیز اشاره دارند.

Uptime موسسه Uptime مهمترین و قابل اعتماد ترین استاندارد برای عملکرد زیرساخت دیتاسنتر ها به شمار می آید. استاندارد Tier موسسه Uptime در طراحی، ساخت و بهره برداری از هزاران دیتا سنتر در بیش از 114 کشور استفاده گردیده است.

شکل B.16 موسسه Uptime

جهت مشاهده سوکت های استاندارد RJ45 روی لینک کلیک فرمایید.

کابل شبکه مسی

تجهیزات شبکه مسی