ویژگی های کلیدی دستگاه OTDR

ویژگی های کلیدی دستگاه OTDR،  پیش از آغاز فرایند تست OTDR، بایستی به درستی ویژگی ها و یا مشخصات دستگاه OTDR را بر اساس نیازهای پروژه جهت اجرای دقیق ترین تست بررسی و تعیین نماییم. هنگام انتخاب و بررسی مشخصات دستگاه OTDR، باید نوع فیبر نوری، طول موج یا طول موج های اندازه گیری و کاربری، محدوده و وضوح، عرض پالس، میانگین ها، ضریب شکست، آستانه ها و ضریب پراکندگی بازگشتی را انتخاب نمایید. این فرآیند تنها چند دقیقه طول می کشد و دقیق ترین نتایج ممکن را تضمین می نماید.

 
فهرست مطالب

1. مشخصات دستگاه OTDR
   1. محدوده دینامیکی
      1. تعریف
      2. RMS
      3. بازتاب فرنل
2. منطقه مرده Dead Zone
3. وضوح Resolution
4. دقت Accuracy
5. طول موج Wavelength

ویژگی ها و مشخصات کلیدی انتخاب دستگاه OTDR

OTDR های مختلف زیادی در بازار در دسترس می باشند و نمی توان تنظیمات هر کدام را بصورت جداگانه مورد بررسی قرار داد. بر همین اساس بیشتر پارامترهای کلیدی دستگاه های OTDR با برد طولانی و با وضوح بالا مورد اشاره می باشند. برخی از OTDR ها ممکن است پارامترهای اضافی داشته باشند و برخی ممکن است شامل همه پارامترهای مورد بحث ما نباشند.

توانایی دستگاه OTDR جهت شناسایی مشخصات یک فیبر نوری بر اساس تشخیص سیگنال‌ های کوچک صورت می پذیرد که در پاسخ به تزریق یک سیگنال بزرگ به OTDR بازگردانده می‌شوند. در واقع دستگاه OTDR چیزی نیست جز دستگاهی که یک پالس یا پالس های نور را از طریق یک انتهای فیبر به داخل آن انتشار می دهد و میزان انرژی نوری که به بازمی گردد یا بازتاب می شود را ثبت می نماید. برخلاف تمام تجهیزات آزمایشی که تا این مرحله مورد بحث قرار دادیم، OTDR یک نمایش گرافیکی از آنچه در لینک فیبر نوری یا کابل تحت آزمایش رخ می دهد را ارائه می نماید. تست OTDR نشان می دهد که چگونه نور از هر بخش لینک فیبر نوری عبور می نماید. این فرآیند شبیه به فناوری رادار می باشد. در این راستا، OTDR به دو نوع پدیده نوری وابسته است: پراکندگی رایلی و بازتاب‌های فرنل.

اطلاعات تکمیلی:

1. مکانیزم معادلات فرنل و بازتاب نور در OTDR
2. اثر پراکندگی رایلی و پراکندگی برگشتی – OTDR

محدوده دینامیکی

محدوده دینامیکی یا محدوده پویا به لاتین Dynamic Range، یکی از مهمترین پارامترهای کلیدی دستگاه های OTDR می باشد چراکه حداکثر فواصل طولی قابل مشاهده یک فیبر را تعیین می سازد. بنابراین، مناسب بودن OTDR جهت تجزیه و تحلیل هر شبکه خاص را نیز تعیین می نماید. هرچه دامنه دینامیکی بالاتر باشد، نسبت سیگنال به نویز بالاتر و ردیابی و تشخیص رویداد بهتر است. تعیین محدوده دینامیکی نسبتاً دشوار است چراکه هیچ روش محاسباتی استانداردی توسط تولید کنندگان دستگاه های OTDR استفاده نمی شود. به عنوان یک قانون کلی، محدوده OTDR باید 1.5 برابر طول لینک فیبر نوری انتخاب گردد. چنانچه محدوده خیلی کوتاه تنظیم شود، نتایج غیرقابل پیش بینی خواهد بود و ممکن است کل لینک نمایش داده نشود. چنانچه محدوده بیش از حد طولانی تنظیم شود، ردیابی تنها بخش کوچکی از ناحیه نمایش را پوشش می دهد.

تعریف محدوده

افزایش محدوده به طور خودکار فاصله بین نقاط داده را افزایش می دهد. هنگامی که فاصله بین نقاط داده افزایش می یابد، وضوح (Resolution) کاهش می یابد. هنگام تنظیم محدوده، اولین مقدار محدوده ای را انتخاب نمایید که از طول لینک فیبر نوری شما بیشتر باشد. انتخاب برد 2 کیلومتر در OTDR مسافت طولانی برای 1.3 کیلومتر لینک، نتایج دقیق تری نسبت به انتخاب برد 20 کیلومتری به همراه خواهد داشت.

محدوده دینامیکی را می توان به عنوان تفاوت بین نقطه قیاس ردیابی پراکندگی بازگشتی در انتهای نزدیک فیبر (در تقاطع بین ردیابی برون یابی و محور توان) و سطح بالایی حداقل نویز در انتهای فیبر (یا پس از آن) تعریف نمود.  محدوده دینامیکی بر حسب دسی بل (dB) بیان می شود. اندازه گیری در یک بازه زمانی سه دقیقه ای انجام می شود و نتایج به طور میانگین محاسبه می شوند.
بسته به مرجع سطح نویز، تعاریف زیادی از محدوده دینامیکی وجود دارد. این تعاریف مقادیری را معرفی می نمایند که بلافاصله سنجش پذیر نیستند.

IEC (98% نقاط داده سطح نویز)
یکی از روش‌های تعیین محدوده دینامیکی، تعیین سطح بالای نویز به عنوان حد بالایی محدوده است که حداقل 98٪ از تمام نقاط داده نویز را شامل می‌شود. این تعریف توسط کمیسیون بین المللی الکتروتکنیک (IEC) در استاندارد IEC 61746 تعریف شده است. این مقدار محدوده دینامیکی نیز  توسط Telcordia توصیه می شود.

RMS
محدوده دینامیکی RMS مخفف root mean square یا ریشه میانگین مربع که SNR=1 نیز نامیده می‌شود، تفاوت بین نقطه قیاس ردیابی پراکندگی بازگشتی در انتهای نزدیک فیبر (گرفته شده در تقاطع بین ردیابی برون‌یابی شده و محور توان) و سطح نویز RMS است، چنانچه نویز گاسین Gaussian باشد، مقدار RMS را می توان با تعریف IEC 61746 با کم کردن 1.56 دسی بل از محدوده دینامیکی RMS مقایسه نمود.

تشخیص پایان End Detection

محدوده دینامیکی تشخیص پایان، تفاوت یک طرفه بین سطح بالای بازتاب فرنل 4% در شروع فیبر و سطح نویز RMS است. این مقدار تقریباً 12 دسی بل بالاتر از مقدار IEC است.

محدوده اندازه گیری Telcordia

محدوده اندازه گیری Telcordia در دستگاه OTDR به عنوان حداکثر افتی (یک طرفه) که می تواند بین پورت خروجی نور و رویداد اندازه گیری شده قرار گیرد که بتواند رویداد را به دقت شناسایی نماید، تعریف می شود. بر این اساس چهار محدوده اندازه گیری OTDR شناسایی شده است:

1. محدوده اندازه گیری افت اسپلایس
2. محدوده اندازه گیری ضریب تضعیف فیبر
3. محدوده اندازه گیری انتهای فیبر غیر بازتابنده
4. محدوده اندازه گیری انتهای فیبر بازتابی

4% بازتاب فرنل
این اندازه گیری محدوده دینامیکی، بیشتر یک پارامتر اکومتریک است تا یک پارامتر بازتاب سنجی که نشان دهنده توانایی ابزار جهت درک اوج بازتاب فرنل می باشد که مبنای آن قابل توضیح در این مقاله نیست. در واقع به عنوان حداکثر محدوده تضمین شده که در آن انتهای دور فیبر شناسایی می شود، تعریف می گردد. می تواند حداقل مقدار 0.3 دسی بل بالاتر از بالاترین پیک در سطح نویز داشته باشد. هر کدام از تعاریف نویز استفاده شود، محدوده دینامیکی فقط افت بین دو سطح در ردیابی OTDR (از حداکثر سطح سیگنال تا سطح کف یا حداقل نویز) را تعیین می نماید. هر چه سیگنال به حداقل نویز نزدیک‌تر باشد، نویز دار تر می‌شود.

مقدار محدوده دینامیکی، برای هر تعریف، می تواند با توجه به شرایط اندازه گیری مختلف نیز بیان شود.

مقدار معمول Typical value

این مقدار میانگین یا میانگین محدوده دینامیکی برای OTDR طراحی شده توسط سازنده را نشان می دهد. معمولاً افزایش تقریباً 2 دسی بل در مقایسه با مقدار مشخص شده نشان داده می شود.

مقدار مشخص شده
این مقدار حداقل محدوده دینامیکی است که توسط سازنده برای OTDR مشخص شده است.

بالاتر از یک محدوده دمایی خاص و یا دمای محیط
در دماهای پایین و بالا، محدوده دینامیکی معمولاً 1 دسی بل کاهش می یابد.

منطقه مرده Dead Zone

چرا منطقه مرده وجود دارد؟
دستگاه OTDR جهت تشخیص سطح پراکندگی برگشتی در سراسر لینک فیبر نوری طراحی شده است. سیگنال های پراکنده بازگشتی را اندازه گیری می نماید که بسیار کوچکتر از سیگنالی است که به فیبر تزریق می شود. فتودیود، عنصر دریافت کننده سیگنال می باشد و جهت دریافت در سطح محدوده معینی طراحی شده است. هنگامی که یک انعکاس قوی وجود دارد، توان دریافتی توسط فتودیود می تواند بیش از 4000 برابر بیشتر از توان سیگنال پراکنده شده باشد و فتودیود را اشباع نماید.

فتودیود جهت بازیابی از شرایط اشباع خود به زمان نیاز دارد و در این مدت، سیگنال پراکنده بازگشتی را با دقت تشخیص نمی دهد. طول فیبری که در این زمان به طور کامل مشخص نشده باشد (عرض پالس + زمان بازیابی) منطقه مرده یا Dead Zone نامیده می شود.

ADZ مخفف افت منطقه مرده Dead Zone

تضعیف یا افت مربوط به منطقه مرده، که در استاندارد IEC 61746 برای یک رویداد بازتابی یا تضعیف کننده تعریف شده است، منطقه ای است که پس از رویدادی که در آن نمودار نمایش داده شده از نمودار پراکندگی برگشتی مختل نشده بیش از یک مقدار عمودی معین DF (معمولاً 0.5 دسی بل یا 0.1 دسی بل) منحرف می شود. Telcordia بازتاب 30- دسی بل و افت 0.1 دسی بل را مشخص می نماید و چندین مکان مختلف را ارائه می دهد. به طور کلی، هر چه توان بازتابی که به OTDR بازگردانده می‌شود بیشتر باشد، منطقه مرده تضعیف طولانی‌تر خواهد بود.

افت منطقه مرده به عرض پالس نوری، مقدار بازتاب اولین رویداد بازتابی، افت رویداد و فاصله مکان آن وابسته می باشد. معمولاً حداقل فاصله را بعد از یک رویداد بازتابی نشان می دهد که در آن یک رویداد غیر بازتابنده، به عنوان مثال یک فیوژن، می تواند اندازه گیری شود.

در پالس های با عرض کوتاه، زمان بازیابی فتودیود عامل اصلی تعیین کننده افت ناحیه مرده است و می تواند پنج تا شش برابر بیشتر از خود عرض پالس باشد. در پالس های با عرض طولانی، خود عرض پالس عامل غالب می باشد. در این حالت، تضعیف منطقه مرده، در واقع برابر با عرض پالس است. تضعیف منطقه مرده مشخص شده برای OTDR عموماً در کوتاهترین عرض پالس اندازه گیری می شود.

Telcordia دو نوع تضعیف منطقه مرده را مشخص می نماید: منطقه مرده جلویی front end و منطقه مرده شبکه network.

در گذشته از لحاظ تاریخیچه دستگاه OTDR، اتصال بین OTDR و شبکه بسیار بازتابنده بوده است که این موضوع اغلب باعث میشده است که ناحیه مرده در انتهای جلویی OTDR بسیار طولانی‌تر از منطقه مرده باشد که در نتیجه بازتاب در شبکه ایجاد می‌شود. امروزه، اتصال OTDR طوری طراحی شده است که بازتابش بسیار پایینی را دارا می باشد و تفاوت کمی بین ناحیه مرده جلویی و منطقه مرده شبکه وجود دارد.

چنانچه افت ناحیه مرده قسمت جلویی OTDR در حال استفاده زیاد باشد، می توان با استفاده از کابل راه اندازی lauch cable اثر را به حداقل رساند.

اطلاعات تکمیلی:

1. تست OTDR
2. بازتاب نور در فیبر نوری
3. محاسبه افت برگشتی
4. کل بودجه افت در فیبر نوری

رویداد های مناطق مرده 

Event Dead Zones

رویدادهای بازتابی Reflective Events

در یک رویداد بازتابی، منطقه مرده رویداد به عنوان فاصله بین دو نقطه مقابل که 1.5 دسی بل (یا FWHM) کمتر از پیک غیراشباع یک رویداد بازتابی واحد می باشد، تعریف می‌شود.

رویدادهای غیر انعکاسی
در یک رویداد غیر انعکاسی، منطقه مرده رویداد را می توان به عنوان فاصله بین نقاطی توصیف نمود که در آن سطوح ابتدایی و انتهایی یک اتصال یا یک مقدار معین ≤ 1 dB در ±0.1 dB دسی بل از مقادیر اولیه و نهایی خود قرار دارند.

منطقه مرده رویداد به عرض پالس بستگی دارد و با استفاده از عرض پالس کوچکتر می توان آن را کاهش داد. اثرات منطقه مرده رویداد جلویی را نیز می توان با استفاده از کابل راه اندازی launch Cable کاهش داد.
منطقه مرده رویداد حداقل فاصله ای است که در آن دو رویداد بازتابی متوالی غیر قابل تشخیص می باشند. فاصله تا هر رویداد قابل اندازه گیری است، البته افت جداگانه هر رویداد قابل اندازه گیری نمی باشد.

نوع فیبر نوری

هر سورس نوری یا ماژول نوری در دستگاه OTDR با محدوده دینامیکی بالا یا با وضوح بالا جهت یک یا چند نوع فیبر نوری خاص طراحی شده است. ماژول چند حالته (مالتی مد) نباید جهت آزمایش فیبر نوری تک حالته (سینگل مد) استفاده شود و بالعکس. قبل از رفتن به محل آزمایش، مطمئن شوید که OTDR شما ماژول صحیح جهت اندازه گیری فیبر نوری مورد آزمایش را دارا می باشد.

عرض پالس
عرض پالس اندازه منطقه مرده و حداکثر طول فیبر نوری قابل آزمایش را تعیین می نماید. عرض پالس کوتاه یک منطقه مرده کوچک ایجاد می نماید. با این حال، عرض پالس کوتاه طول فیبر نوری قابل آزمایش را کاهش می دهد.

عرض پالس باید طوری انتخاب شود که ردیابی هیچگاه در کف نویز یا حداقل نویز ناپدید نشود. اگر عرض پالس نوری به درستی تنظیم شود، ردیابی تا انتهای لینک فیبر نوری یکدست می ماند. چنانچه پالس خیلی گسترده تنظیم شود، ممکن است رویدادها در منطقه مرده از بین بروند.

میانگین ها
هنگام تعیین پارامتر “میانگین ها” در دستگاه OTDR، تعداد میانگین هایی را انتخاب نمایید که در کمترین زمان یک ردیابی یکدست ایجاد می گردد. چنانچه میانگین های خیلی کمی گرفته شود، تست OTDR نویزدار به نظر می رسد چراکه حداقل نویز بسیار بالا می باشد. چنانچه نمونه های زیادی گرفته شود، ردیابی یکدست خواهد بود. با این حال، زمان تست ارزشمند هدر خواهد رفت.

ضریب شکست (شاخص شکست)‌ Refractive Index

تولید کنندگان فیبر نوری بایستی ضریب شکست یا ضریب شکست گروهی را برای فیبر نوری مشخص نمایند. ضریب شکست فیبرهای نوری مشابه از سازنده ای به سازنده دیگر تفاوت چندانی ندارد. در بیشتر موارد معمولاً 1 درصد تفاوت بین آنها وجود دارد. چنانچه مقادیر شکست فیبر نوری مورد اندازه گیری شما مشخص نیست، از مقادیر نشان داده شده در جدول 1-1 استفاده نمایید. با وارد نمودن ضریب شکست پایین، اندازه‌گیری‌های خیلی طولانی و با وارد نمودن ضریب شکست بالا، اندازه‌گیری‌ها بسیار کوتاه می‌شوند.

جدول 1-1: مقادیر پیش فرض ضریب شکست

وضوح Resolution۹

چهار نوع پارامتر اصلی وضوح وجود دارد: نمایش (مکان نما cursor)، افت (سطح level)، نمونه گیری (نقطه داده sampling) و فاصله distance.

وضوح نمایش
دو نوع وضوح در صفحه نمایش وجود دارد: بازخوانی و مکان نما. وضوح نمایش بازخوانی حداقل وضوح مقدار نمایش داده شده است. به عنوان مثال، افت 0.031 دسی بل دارای وضوح 0.001 دسی بل خواهد بود.

وضوح نمایش مکان نما حداقل فاصله یا کاهش بین دو نقطه نمایش داده شده است. مقدار وضوح نمایشگر نشانگر معمولی 1 سانتی متر یا 0.001 دسی بل است.

وضوح افت
وضوح افت، توسط وضوح مدار حاصل کنترل می شود. برای دو سطح توان مشابه، حداقل اختلاف افت قابل اندازه گیری را مشخص می نماید. این مقدار به طور کلی حدود 0.01 دسی بل است.

وضوح نمونه برداری
وضوح نمونه برداری (یا نقطه داده) حداقل فاصله بین دو نقطه به دست آمده است. این تفکیک نقطه داده بسته به پهنای پالس و محدوده می تواند در عرض سانتی متر باشد. به طور کلی، هر چه نقاط داده بیشتر باشد، وضوح نمونه برداری بهتر است. بنابراین، تعداد نقاط داده ای که یک OTDR می تواند به دست آورد، یک پارامتر عملکردی مهم است. یک OTDR معمولی با وضوح بالا ممکن است وضوح نمونه برداری 1 سانتی متر داشته باشد.

تفکیک فاصله
وضوح فاصله بسیار شبیه به وضوح نمونه برداری است. توانایی OTDR جهت مکان یابی یک رویداد تحت تأثیر وضوح نمونه گیری می باشد. اگر OTDR فقط هر 4 سانتی متر از نقاط به دست آمده نمونه برداری نماید، فقط می تواند انتهای فیبر را در 4± سانتی متر بررسی نماید. مشابه وضوح نمونه برداری، وضوح فاصله تابعی از عرض پالس و محدوده است. این مشخصات نباید با دقت فاصله اشتباه گرفته شود که در زیر به آن پرداخته شده است.

دقت Accuracy

دقت یک اندازه گیری ظرفیت آن جهت مقایسه با یک مقدار مرجع است.

خطی (دقت تضعیف)
خطی بودن مدار به دست آمده تعیین می نماید که سطح نوری چقدر نزدیک به سطح الکتریکی در کل محدوده مطابقت دارد. اکثر OTDR ها دارای دقت افت ±0.05 dB/dB می باشند. برخی از OTDR ها می توانند دقت افت بالاتری تا ±0.03 dB/dB داشته باشند. چنانچه یک OTDR غیر خطی باشد، جهت تست یک فیبر طولانی، مقادیر بخش افت به طور قابل توجهی تغییر می نماید.

دقت فاصله

دقت فاصله به پارامترهای زیر بستگی دارد:

ضریب گروه
در حالی که ضریب شکست به یک پرتو در یک فیبر اشاره دارد، شاخص یا ضریب گروه به سرعت انتشار همه پالس های نور در فیبر اشاره دارد. دقت اندازه گیری فاصله OTDR به دقت شاخص یا ضریب گروه بستگی دارد.

خطای پایه زمانی
این پارامتر به دلیل عدم دقت کوارتز در مکانیزم زمان بندی است که می تواند از 10-4 تا 10-5 ثانیه متغیر باشد. جهت محاسبه خطای فاصله، خطای پایه زمانی بایستی در فاصله اندازه گیری شده ضرب شود.

خطای فاصله در مبدا
میزان دقت فاصله معمول برای  OTDR توسط معادله زیر محاسبه می شود:

± 1×10^-5 x distance ± 1 m ± sampling resolution ± group index uncertainties

یکی از نکات مهم استفاده از کابل راه اندازی یا Launch Cable موضوع دقت می باشد، برای مثال تست یک پچ کورد دو متری فیبر نوری با دستگاه OTDR تقریبا غیر ممکن است. به همین منظور تاکید می گردد مطابق پروتکل استاندارد فرایند تست را بر اساس تست قلم نوری، تست پاور متر و سورس انجام نمایید.

آستانه ها Thresholds

معمولاً می‌توان آستانه‌ ها را جهت انتهای فیبر، افت رویداد ها و بازتاب تنظیم نمود. بسیاری از دستگاه های OTDR برای هر یک از موارد اشاره شده یک مقدار پیش فرض از پیش تعیین شده دارند. بسته به تستی که انجام می‌دهید، مقادیر پیش‌فرض ممکن است خیلی حساس باشند یا به اندازه کافی حساس نباشند.

اکثر OTDR ها جداول رویداد را به طور خودکار بر اساس تنظیمات آستانه تولید می نمایند. جهت ثبت اکثر رویدادها در جدول رویداد، آستانه ها را در سمت حساس تنظیم نمایید. یک مکان خوب جهت شروع، تنظیم مقادیری است که در جدول 2-1 نشان داده شده است. چنانچه مقادیر را بیش از حد حساس تنظیم نمایید ممکن است فرایند کمی با خطا همراه شود، شما همواره می توانید مقادیر را به جهت حساسیت بیشتر افزایش دهید.
جدول 2-1: مقادیر پیش فرض آستانه

ضریب پراکندگی برگشتی

OTDR از ضریب پراکندگی برگشتی جهت محاسبه بازتاب نور استفاده می نماید. مانند ضریب شکست، سازنده فیبر نوری ضریب پراکندگی برگشتی را داخل اطلاعات فنی کابل فیبر نوری مشخص می سازد. ضریب پراکندگی برگشتی از سازنده ای به سازنده دیگر متفاوت است. با این حال، این تفاوت معمولاً زیاد نیست و مقادیر پیش‌فرض نشان‌ داده‌ شده در جدول 3-1 می‌توانند با نتایج خوبی در زمانی که مقدار مشخص‌ شده سازنده مشخص نیست، استفاده شوند.

جدول 3-1: مقادیر پیش فرض ضریب پراکندگی برگشتی

طول موج Wavelength

طول موج هایی که یک OTDR با برد طولانی یا با وضوح بالا می تواند با آن اندازه گیری نماید به ماژول یا ماژول های سورس نوری در OTDR شما بستگی دارد. برخی از ماژول ها دارای سورس نوری حاوی لیزر واحد هستند در حالی که برخی دیگر حاوی دو لیزر با طول موج های متفاوت می باشند. یک منبع نوری با دو لیزر امکان تست فیبر نوری را در دو طول موج بدون جدا سازی کابل مورد اندازه گیری قرار می‌دهد. این امر تست را ساده می نماید و زمان تست را نیز کاهش می دهد.

به بیان ساده تر OTDR ها بر اساس طول موج اندازه گیری می نمایند. طول موج های فعلی برای فیبر های نوری چند حالته (مالتی مد) در OTDR شامل 850 نانومتر و 1300 نانومتر  و برای فیبر های نوری تک حالته (سینگل مد) شامل 1310 نانومتر، 1550 نانومتر و 1625 نانومتر است. یک دیود لیزری 1625 نانومتری را می توان در سیستم های نظارتی مخابراتی که ترافیک زنده را حمل می نماید نیز استفاده نمود. هدف از استفاده از طول موج 1625 نانومتر جلوگیری از تداخل با ترافیک در طول موج 1310 نانومتر و محدوده 1550 نانومتر می باشد.

طول موج های دیگری نیز در دسترس می باشند، اگرچه اغلب مورد استفاده واقع نمی شوند، اما در دسترس هستند:

1. طول موج های 1244 و 1383 نانومتر را می توان جهت اندازه گیری افت در محدوده پیک های جذب نور فیبر استفاده نمود. با این حال، به دلیل تلفات زیاد، 1244 نانومتر دیگر استفاده نمی شود و 1383 نانومتر طول موج ترجیحی است.
2. طول موج های 1420 نانومتر، 1450 نانومتر و 1480 نانومتر را می توان برای سیستم های تقویت شده با رامان استفاده نمود Raman-amplified
3. طول موج 1490 نانومتر را می توان برای سیستم های FTTH استفاده نمود.

برخی از OTDR ها طول موج های لیزری دقیقی را که جهت اندازه گیری استفاده می شود را نمایش می دهند. با این حال، به طور کلی، تنها طول موج عمومی ارائه می شود.

آماده سازی OTDR جهت تست

اکنون که OTDR با ماژول و سورس نوری مناسب پیکربندی شده است و پارامترهای راه اندازی وارد شده اند، OTDR را می توان به لینک فیبر نوری متصل نمود. راه های مختلفی وجود دارد که از OTDR می توان جهت آزمایش یک لینک فیبر نوری یا فیبر نوری استفاده نمود. در مرحله بعدی، پس از آماده سازی اندازه گیری صورت خواهد گرفت.

آماده سازی شامل یک کابل راه اندازی یا launch cable و کابل دریافت کننده می شود. کابل‌ های راه اندازی و دریافت را می‌توان به عنوان کابل‌ های مهار پالس، فیبرهای راه‌انداز و دریافت، کابل‌ های منطقه مرده، جعبه فیبر اندازه گیری یا جامپرهای دسترسی نیز نام گذاری نمود.

کابل‌های launch و دریافت به OTDR این امکان را می‌دهند که افت ورودی را در انتهای نزدیک و دور لینک فیبر نوری اندازه‌گیری نماید. مانند پچ کورد های ریفرنس، کابل های فیبر نوری launch و receive بایستی از نوع فیبر نوری، مشابه فیبر نوری مورد آزمایش ساخته شوند. کابل های راه اندازی و دریافت از چندین تولید کننده مختلف قابل دسترس می باشند و در اشکال و اندازه های متفاوت تولید می گردند. برخی از کابل های راه اندازی و دریافت برای محیط های ناهموار طراحی شده اند، برخی دیگر بصورت حلقه ای به گونه ای طراحی شده اند که جمع و جور و تقریباً به صورت کوچک و قابل حمل می باشند.

اطلاعات تکمیلی:

1. لینک شبکه فیبر نوری
2. جذب نور در فیبر نوری
3. فیبر نوری سینگل مد – (تک حالته)
4. فیبر نوری مالتی مد
5. باند های طول موج فیبر نوری
6. تست شبکه فیبر نوری
7. کابل فیبر نوری
8. ضریب شکست نور

کابل های فیبر نوری

تجهیزات فیبر نوری