مسیریابی بین VLAN ها در سوئیچ های لایه 3

مسیریابی بین VLAN ها در سوئیچ های لایه 3، سوئیچ دستگاهی است که معمولا در لایه دوم مدل OSI فعالیت می نماید. این دستگاه فریم‌ها را بررسی نموده و آنها را بر اساس آدرس‌های MAC موجود در هدر بسته ها، بین اینترفیس ها جابجا می نماید. این نوع دستگاه در شبکه اترنت، سوئیچ و یا سوئیچ لایه 2 نامیده می‌شود. سوئیچ هدر اترنت را به شکل عمیق نگاه نمی‌کند و هیچ تصمیمی بر اساس اطلاعات موجود در هدر IP نمی‌گیرد. از سوی دیگر، روترها فریم‌ها را از هدر اترنت جدا نموده و بسته موجود در پیلود فریم را بررسی می نمایند. روتر ها تصمیمات مسیریابی را بر اساس آدرس‌های IP موجود در هدر لایه 3 می‌گیرند و قبل از تعویض فریم از اینترفیسی به اینترفیس دیگر، یک هدر اترنت جدید قرار می‌دهند.

مسیریابی بین VLAN ها در سوئیچ های لایه 3

فهرست مطالب

1. سوئیچ لایه 3
2. دیاگرام فیزیکی
3. پیکربندی

یک سوئیچ چندلایه می‌تواند هر دو عملکردی که در بالا توضیح داده شد را با سرعت فوق‌العاده بالایی انجام دهد. آن‌ها می‌توانند فریم‌ها را مانند یک سوئیچ معمولی سوئیچ کنند و مسیریابی IP را مانند یک روتر انجام دهند. بنابراین می‌توانند عملکردهایی را در لایه 2 مدل OSI و همچنین در لایه 3 انجام دهند. به همین دلیل است که به آن‌ها سوئیچ‌های چندلایه یا سوئیچ‌های لایه 3 می‌گویند.

چنانچه به توپولوژی نشان داده شده در شکل 1 دقیق‌تر نگاه نماییم، با توجه به اینکه ما چهار کلاینت در Vlan 10 و چهار سرور در Vlan 20 داریم. اگر به خاطر داشته باشید، یک Vlan یک دامنه پخش جداگانه و یک زیرشبکه متفاوت است. بنابراین، برای اینکه کلاینت‌های VLAN 10 بتوانند با سرورهای VLAN20 ارتباط برقرار نمایند، مسیریابی IP مورد نیاز است.

اطلاعات بیشتر (لینک های مرتبط):

1. منطق سوئیچینگ در شبکه
   
2. حالت های سوئیچینگ در شبکه
   
3. Broadcast Domain
4. Collision Domain
5. مسیر انتقال فریم ها در شبکه

همانطور که از دو مثال قبلی مسیریابی بین VLAN می‌دانید، روتری که مسیریابی بین VLAN را انجام نمی‌دهد، در هر دامنه پخش، یک interface مسیریابی دارد. این اینترفیس مسیریابی دارای یک آدرس IP از زیرشبکه مربوطه است و این IP توسط گره‌های موجود در VLAN به عنوان gateway پیش‌فرض استفاده می‌شود. اما در مورد یک سوئیچ چندلایه که مسیریابی بین VLAN را انجام می‌دهد، ما نه روتر داریم و نه هیچ اینترفیس مسیریابی. به همین دلیل است که سوئیچ‌های لایه 3 از مفهوم اینترفیس VLAN مجازی استفاده می نمایند که دامنه پخش یک VLAN را به فرآیند مسیریابی متصل می نماید، همانطور که در شکل 2 نشان داده شده است.

با استفاده از دستور زیر یک اینترفیس مجازی ایجاد می‌شود:

L3Switch(config)#interface Vlan10%LINK-5-CHANGED: Interface Vlan10, changed state to up
%LINEPROTO-5-UPDOWN: Line protocol on Interface Vlan10, changed state to up

پس از تعریف interface، پارامترهای IP را در حالت پیکربندی interface کانفیگ می نماییم.

دیاگرام فیزیکی

در ادامه، یک سوئیچ چند لایه (که سوئیچ لایه 3 نیز نامیده می‌شود) را برای انجام مسیریابی بین VLAN پیکربندی می نماییم، کاری که پیش تر با استفاده از یک روتر واقعی انجام می‌شد. سوئیچ‌های چند لایه می‌توانند فریم‌ها را بر اساس اطلاعات آدرس MAC ارسال نمایند و همچنین می‌توانند بسته‌های IP را بر اساس مقصد IP ارسال کنند. به همین دلیل است که به آنها سوئیچ‌های لایه 3 نیز گفته می‌شود.

شکل 1 توپولوژی فیزیکی ما را نشان می‌دهد. توجه داشته باشید که هیچ روتری وجود ندارد چراکه خود سوئیچ مسیریابی بین VLAN ها را انجام می‌دهد.

شکل 4 سوئیچ لایه 3

پیکربندی

بیایید ابتدا تمام اینترفیس های موجود روی سوئیچ را ببینیم. توجه داشته باشید که پورت‌هایی که دستگاه‌های متصل به آنها را داریم، up/up و سایر پورت‌های سوئیچ down/down هستند.

جهت مطالعه انتقال داده بین VLAN ها کلیک نمایید.

1. آموزش شبکه
2. انتقال داده بین VLAN ها
3. Load Balance در فایروال FortiGate
   
4. Stub routing در پروتکل مسیریابی EIGRP
5. جیتر Jitter
6. تست سرعت اینترنت

آموزش شبکه