انتقال داده بین VLAN ها

انتقال داده بین VLAN ها، سوئیچ های LAN انتقال فریم‌های شبکه را بر اساس منطق لایه 2 انجام می دهند. این بدان معناست که وقتی سوئیچ یک فریم اترنت را دریافت می‌کند، به آدرس MAC مقصد نگاه می‌کند و فریم را به یک اینترفیس مورد نظر یا چندین اینترفیس ارسال می‌ نماید، چنانچه فریم BUM باشد. (broadcast, unknown unicast & multicast) این نوع سوئیچ ها اغلب سوئیچ های لایه 2 نامیده می شوند.

فهرست مطالب

1. انتقال داده
2. مسیریابی با روتر

انتقال داده بین VLAN ها

منطق انتقال لایه 2 در هر VLAN اعمال می شود. به عنوان مثال، در شکل 1، تمام نود های انتهایی سمت چپ در VLAN10 پیکربندی شده اند که یک دامنه پخش “brodcast domain” جداگانه و زیر شبکه متفاوت می باشد. سرورهای سمت راست در VLAN20 پیکربندی شده اند و در دامنه پخش “brodcast domain” خود و زیر شبکه متفاوتی از VLAN10 قرار دارند.

از آنجایی که VLAN10 و VLAN20 در دامنه های پخش “brodcast domain” متفاوتی هستند، فریم های VLAN ها هرگز به دیگری نشت نمی کنند. بنابراین، سوئیچ همانند دو سوئیچ مجزا مانند شکل 1 عمل می کند.

مسیریابی بین VLAN ها با روتر

در نهایت، زمانی که ما شبکه‌ها را طراحی می‌کنیم، می‌خواهیم ارتباطی بین همه دستگاه‌ها داشته باشیم. با پیروی از منطق ارتباط در شبکه

VLAN = Broadcast Domain = Subnet

فعال کردن اتصال بین دو VLAN به معنای فعال کردن اتصال بین زیرشبکه “subnets” های IP است. بنابراین، ما بایستی دستگاهی داشته باشیم که به عنوان روتر عمل نماید. دو راه حل وجود دارد، ما می توانیم از یک روتر واقعی برای انجام مسیریابی استفاده نماییم یا خود سوئیچ می تواند عملکردهای مسیریابی را انجام دهد. سوئیچ هایی که می توانند عملکردهای مسیریابی لایه 3 را انجام دهند سوئیچ های لایه 3 یا سوئیچ های چندلایه “Multilayer” نامیده می شوند.

در سناریوی فوق، ما از یک روتر جهت مسیریابی داده ها بین VLAN10 و VLAN20 استفاده می نماییم. روتر دارای یک اینترفیس فیزیکی متصل به پورت سوئیچ VLAN10 و یک اینترفیس فیزیکی متصل به پورت سوئیچ VLAN20 می باشد. بنابراین، روتر دارای یک اینترفیس در subnet ا 192.168.1.0/24 و یک اینترفیس در subnet ا 10.1.0.0/24 می باشد و کاری را انجام می دهد که همه روترها انجام می دهند – بسته های IP را بین subnet ها مسیریابی و هدایت می نماید.

نقطه ضعف این سناریو جهت انتقال داده بین VLAN ها این است که روتر باید برای هر VLAN اینترفیس فیزیکی مجزایی داشته باشد. مثال بالا یک گزینه طراحی امکان پذیر است، اما در عمل چنانچه نعداد VLAN ها زیاد باشد برای مثال 10+ VLAN داشته باشیم، بدیهی است که مقیاس آن به خوبی انجام نخواهد شد، چراکه از 10+ اینترفیس هم در روتر و هم در سوییچ استفاده خواهیم نمود.

اطلاعات بیشتر:

1. استفاده از سناریوی Router on the Stick
2. پیاده سازی VLAN در سوئیچ CISCO

آموزش شبکه